نرده نرده سنگ مرمر

مقدمه

نام "بالستر" از کلمه ایتالیایی "ضخیم" گرفته شده است. استفاده اولیه از این اصطلاح برای توصیف نرده‌هایی بود که معمولاً در خانه‌های شخصی، معمولاً در کناره‌های راه پله یا جلوی شومینه یافت می‌شدند. اگرچه نرده های نرده مرمر اکنون معمولاً به عنوان نرده در باغ ها، مدارس، ساختمان های عمومی و سایر فضاهای عمومی استفاده می شوند، هدف اصلی استفاده از آنها به عنوان راهی برای تشخیص سطوح مختلف طراحی معماری بود. نمونه‌های اولیه نرده‌ها از صفحات نازک سنگ آهک ساخته می‌شدند که هر کدام تقریباً یک اینچ قطر داشتند. گاهی اوقات از مواد دیگری استفاده می شد، اما سنگ آهک رایج ترین آنها بود. نرده های سنگ آهک با اتصال قطعات سنگ آهک نازک روی هم به همراه مقادیر کمی چسب یا ملات مونتاژ می شدند تا ساختاری جامد تشکیل دهند که بتواند وزن یک یا چند نرده را تحمل کند.

نرده مرمری (پایه) یک وسیله زینتی است که معمولاً برای تعریف فضای داخلی و ارائه ساختار بصری برای اتاق های باز استفاده می شود. از زمان رنسانس، نرده‌های نرده‌ای مرمر اغلب در معماری برای برجسته کردن یا مشخص کردن خطوط عمودی کاخ‌ها، چشمه‌های معدنی، کلیساها و موزه‌ها استفاده می‌شد. در سال‌های اخیر، طرح‌های معاصر معماری رنسانس ایتالیا، از جمله آن‌هایی که در میدان ریجنت و سن لورنزو یافت می‌شوند، هنر معماری این نرده را به‌عنوان یک عنصر معماری خاص پذیرفته‌اند. نرده ها اغلب به عنوان دوک ها شناخته می شوند. شکل یک پایه مرمر مخروطی است، در حالی که یک نرده سنگی مخروطی تا گرد است، گاهی اوقات به شکل گلابی است.

مزایای

پایه ها برای اهداف زینتی طراحی شده اند، اما با گذشت زمان، نقش اضافی به عنوان مکانی برای نگهداری مبلمان پیدا کرده اند. به این ترتیب، بسیاری از طراحان از ستون های سنگی تزئینی در طرح های خود استفاده می کنند. چنین نرده‌های طراحی صرفاً ویژگی‌های تزئینی برای استفاده در داخل یا خارج از منزل نیستند، بلکه زمانی که در طراحی خانه به عنوان بخشی از ستون‌های سنگی پیچیده‌تر - و گران‌قیمت‌تر - که راه پله‌ها، راهروها و ایوان‌ها را تزئین می‌کنند، کاملاً چشمگیر باشند.

تگ های محبوب: نرده نرده مرمری